نهج البلاغه و مارجان

از مهر ماه در تلگرام گروهی تشکیل داده‌ایم برای مطالعه و روخوانی نهج البلاغه. تا آخر اسفند 53 خطبه خواندیم. امیرالمومنین (ع) در برخی از خطبه‌ها، افراد نالایق و غفلت‌زده را سرزنش می‌کند. گذشته آنها را به یادشان می‌آورد. به آنها هشدار و تذکر می‌دهد. این نکته اخلاقی برایم خیلی جالب و کاربردی بود. در قسمتی از مارجان می‌خوانیم:

«قربانعلی فهمیده بود که حالا وقتش شده که با مارجان محکم و جدی حرف بزند. یک وقتهایی آدمها نیاز دارند تا کسی جلویشان بایستد. داد بزند. فریاد کند. چیزهایی را به او یادآوری کند و حسابی یک مشت و مال کلامی به آدم بدهد تا حساب کار دستش بیاید. حالا قربانعلی نقش مشت و مال دهنده را داشت. بعضی‌ها همینطور یک ریز و بدون ترمز می‌روند و متوجه اطرافشان نیستند. کسی باید شخص را متوجه کند. گاهی تذکر، نوازش، مهربانی، گاهی هم دادوفریاد. اکنون کار مارجان به دادوفریاد و تذکر رسیده بود. معلوم بود قربانعلی مدتها این حرفها را در خودش جمع کرده و به خیالش الان وقت زدن این حرفهاست.»