شور نوشتن: واژگانِ پری‌رو

    رضا امیرخانی که تا سن چهل سالگی چندین رمان نوشته است می‌گوید: "من 20 سال پیش متفاوت از امروز می‌نوشتم. من در سن چهل سالگی هستم و فکر می‌کنم تا پایان زندگی فرصت زیادی برای نوشتن رمان ندارم. به همین دلیل وقتی شروع به نوشتن داستان می‌کنم نمی‌توانم به کار دیگری فکر کنم. داستان نویسی این طور نیست که هر وقت اراده کنی بتوانی بنویسی، پس وقتی شروع می‌کنی باید بی‌وقفه ادامه دهی."

    حالا من در سن چهل سالگی شور نوشتن دارم. واژه‌ها امانم را بریده‌اند. توی خیابان، وقت غذا، وقت نماز، زیر دوش، وقت خواب و وقت و بی‌وقت هجوم می‌آورند و ذهنم را آشفته می‌کنند. گویی که واژگانِ پری‌رو دیگر تاب مستوری ندارند و می‌خواهند عیان شوند و خودنمایی کنند.